مجتبی نخعی راد - هر صنفی خودروی خاص خودش را می‌طلبد، مثلا صنف لوله و داربست هیچ‌وقت با وانت پراید کار نمی‌کنند و جنازه وانت سیمرغ را به هر خودرویی ترجیح می‌دهند، فوتبالیست‌های محترم به بی‌ام‌و و بنز علاقه‌مند هستند، تاکسی‌رانان که قبل‌ترها با پیکان پیمان وفاداری بسته بودند، مدتی است دست از سر خودروی ملی بر نمی‌دارند و شنیده می‌شود کم کم باکلاس شده‌اند و تویوتا و هیوندا هم سر از تاکسی‌های تهران درآورده‌اند.
اما صنف سارقان سلیقه دیگری دارند و درست مانند عزرائیل، خودروی «پراید» را بسیار دوست می‌دارند! خودرو نیست که، باقلواست... جیک ثانیه باز می‌شود! تا آنجا که به گفته رئیس پلیس آگاهی ناجا این خودرو به تنهایی ٧٠درصد سرقت خودروهای کشور را به خود اختصاص داده است.
بالابردن امنیت خودرو هم که هزینه دارد و همه می‌دانیم «هزینه» جزو خط قرمزهای خودروسازان داخلی است.
بنابراین پیشنهاد می‌کنیم خودروساز محترم حین پیش‌فروش این خودرو برای صرفه‌جویی در وقت دو فرم دیگر هم به خریدار بدهد، یکی فرم «کفن و دفن» که وقتی به‌سلامتی خواستید جاده بروید یک نسخه آن را تحویل هلال احمر، یکی اورژانس و یکی هم تحویل بهشت رضا بدهید تا کار جلو بیفتد، یکی هم فرم «سرقت خودرو» که قسمت‌های مربوطه را همان اول پر کنید و به کلانتری محل تحویل دهید و کدرهگیری بگیرید تا وقتی خودرو ناپدید شد، ضمن حفظ خون‌سردی با ١١٠تماس گرفته و کدرهگیری را بدهید و با رفت و آمدهای بیهوده، باعث اتلاف وقت خود و سایرین نشوید. مردم بیکار که نیستند!
برخی مسئولان چه توقعاتی دارند؟ فکر کرده‌اند مردم کشور ما هم مثل خارجی‌ها تنبل و تن‌پرور هستند که با روزی سه چهار ساعت کار امور زندگی را بچرخانند و زبانمان لال ساعات بعد بروند حالش را ببرند. مثلا یکی از مسئولان بی‌خبر از این روحیه ما می‌گویند: «امروز به اینکه کسی از ٨ صبح تا ٩ شب کار کند اشتغال گفته می‌شود، در صورتی که این اشتغال نیست، مرگ است! اشتغال را با خرحمالی اشتباه گرفته‌ایم.»
خر حمالی یا هر چی، مردم ما تراکتوری کار می‌کنند، نه به خاطر اینکه لنگ اجاره‌خانه و هزینه‌های زندگی هستند، اشتباه نکنید، هدف اصلی آسایش مدیران بالادستی و زحمت‌کش است که بتوانند حقوق و پاداش‌های ده‌ها میلیونی خود را سرموقع دریافت کنند و خدای نکرده با حذف از لیست یارانه‌بگیران، شرمنده زن و بچه نشوند.
از خودمان که نمی‌گوییم، خود ایشان گفته‌اند تفاوت کمترین و بیشترین حقوق در شرکت‌های ژاپنی دوبرابر است ولی در ایران «حداقل هفت برابر» است! ما این جوری دوست داریم، درستش همین است.
زندگی یک مدیر مثل ما نیست که، خرج دارد، بدبختی دارد، شما از زحمات ترخیص پورشه از گمرک اطلاعی دارید؟ می‌دانید هزینه نصب کیت اسپورت شاسی بلند الان چند است؟ تاحالا قبض تسویه حساب اتاق رویال هتل پنج ستاره در پاریس را جلویتان دیده‌اید؟ پورسانت کارچاق کن برای تبدیل زمین‌های زراعی شمال به ویلایی را تابه‌حال پرسیده‌اید؟ اصلا کارمندان و نیروهای پایین دست با چه رویی همان یک هفتم حقوق مدیران را می‌گیرند؟ قباحت دارد.
کل بلوک غرب و شرق از نظر ما عددی نیستند، جیبوتی و مالدیو که جای خود دارند، در عرصه ورزش هم همین‌طور، لهستان، کانادا و هیچ کشوری برای سد راه‌شدن والیبال ما در صعود به المپیک، عددی نبود.
اخیرا هم که جناب ظریف این نگاه را در عرصه سیاست تقویت کردند و در دیدارهایشان در استکهلم، وزیر خارجه فنلاند با آن سایز چند ایکس لارج(!) و صد و خرده‌ای کیلو وزن را ندیده و از کنارش رد شدند و با سر و صدا و دود و علامت متوجه حضور ایشان شدند!
حالا درست است که سخنگوی وزارت امور خارجه گفته: « جناب ظریف چون از دور یک فرد از آن جمع را با عصایی مشابه عصای وزیر دیدند، بی‌توجه به افراد دیگری که در مسیر حرکت ایستاده بودند به سمت آن اتاق حرکت کردند.» ولی ما که می‌دانیم این‌ها بهانه است و ایشان می‌خواستند به طرف‌های غربی بگویند بی‌خود گنده نیایید، اگر به تعهداتتان پایبند نباشید، همه‌تان را زمین خورده و عصا به دست می‌بینیم!
اما صنف سارقان سلیقه دیگری دارند و درست مانند عزرائیل، خودروی «پراید» را بسیار دوست می‌دارند! خودرو نیست که، باقلواست... جیک ثانیه باز می‌شود! تا آنجا که به گفته رئیس پلیس آگاهی ناجا این خودرو به تنهایی ٧٠درصد سرقت خودروهای کشور را به خود اختصاص داده است.
بالابردن امنیت خودرو هم که هزینه دارد و همه می‌دانیم «هزینه» جزو خط قرمزهای خودروسازان داخلی است.
بنابراین پیشنهاد می‌کنیم خودروساز محترم حین پیش‌فروش این خودرو برای صرفه‌جویی در وقت دو فرم دیگر هم به خریدار بدهد، یکی فرم «کفن و دفن» که وقتی به‌سلامتی خواستید جاده بروید یک نسخه آن را تحویل هلال احمر، یکی اورژانس و یکی هم تحویل بهشت رضا بدهید تا کار جلو بیفتد، یکی هم فرم «سرقت خودرو» که قسمت‌های مربوطه را همان اول پر کنید و به کلانتری محل تحویل دهید و کدرهگیری بگیرید تا وقتی خودرو ناپدید شد، ضمن حفظ خون‌سردی با ١١٠تماس گرفته و کدرهگیری را بدهید و با رفت و آمدهای بیهوده، باعث اتلاف وقت خود و سایرین نشوید. مردم بیکار که نیستند!
برخی مسئولان چه توقعاتی دارند؟ فکر کرده‌اند مردم کشور ما هم مثل خارجی‌ها تنبل و تن‌پرور هستند که با روزی سه چهار ساعت کار امور زندگی را بچرخانند و زبانمان لال ساعات بعد بروند حالش را ببرند. مثلا یکی از مسئولان بی‌خبر از این روحیه ما می‌گویند: «امروز به اینکه کسی از ٨ صبح تا ٩ شب کار کند اشتغال گفته می‌شود، در صورتی که این اشتغال نیست، مرگ است! اشتغال را با خرحمالی اشتباه گرفته‌ایم.»
خر حمالی یا هر چی، مردم ما تراکتوری کار می‌کنند، نه به خاطر اینکه لنگ اجاره‌خانه و هزینه‌های زندگی هستند، اشتباه نکنید، هدف اصلی آسایش مدیران بالادستی و زحمت‌کش است که بتوانند حقوق و پاداش‌های ده‌ها میلیونی خود را سرموقع دریافت کنند و خدای نکرده با حذف از لیست یارانه‌بگیران، شرمنده زن و بچه نشوند.
از خودمان که نمی‌گوییم، خود ایشان گفته‌اند تفاوت کمترین و بیشترین حقوق در شرکت‌های ژاپنی دوبرابر است ولی در ایران «حداقل هفت برابر» است! ما این جوری دوست داریم، درستش همین است.
زندگی یک مدیر مثل ما نیست که، خرج دارد، بدبختی دارد، شما از زحمات ترخیص پورشه از گمرک اطلاعی دارید؟ می‌دانید هزینه نصب کیت اسپورت شاسی بلند الان چند است؟ تاحالا قبض تسویه حساب اتاق رویال هتل پنج ستاره در پاریس را جلویتان دیده‌اید؟ پورسانت کارچاق کن برای تبدیل زمین‌های زراعی شمال به ویلایی را تابه‌حال پرسیده‌اید؟ اصلا کارمندان و نیروهای پایین دست با چه رویی همان یک هفتم حقوق مدیران را می‌گیرند؟ قباحت دارد.
کل بلوک غرب و شرق از نظر ما عددی نیستند، جیبوتی و مالدیو که جای خود دارند، در عرصه ورزش هم همین‌طور، لهستان، کانادا و هیچ کشوری برای سد راه‌شدن والیبال ما در صعود به المپیک، عددی نبود.
اخیرا هم که جناب ظریف این نگاه را در عرصه سیاست تقویت کردند و در دیدارهایشان در استکهلم، وزیر خارجه فنلاند با آن سایز چند ایکس لارج(!) و صد و خرده‌ای کیلو وزن را ندیده و از کنارش رد شدند و با سر و صدا و دود و علامت متوجه حضور ایشان شدند!
حالا درست است که سخنگوی وزارت امور خارجه گفته: « جناب ظریف چون از دور یک فرد از آن جمع را با عصایی مشابه عصای وزیر دیدند، بی‌توجه به افراد دیگری که در مسیر حرکت ایستاده بودند به سمت آن اتاق حرکت کردند.» ولی ما که می‌دانیم این‌ها بهانه است و ایشان می‌خواستند به طرف‌های غربی بگویند بی‌خود گنده نیایید، اگر به تعهداتتان پایبند نباشید، همه‌تان را زمین خورده و عصا به دست می‌بینیم!
